skierowanie

skierowanie
skierowanie I {{/stl_13}}{{stl_8}}rz. n III, blm, {{/stl_8}}{{stl_7}}od cz. skierować. {{/stl_7}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}\ {{stl_20}}
{{/stl_20}}skierowanie II {{/stl_13}}{{stl_8}}rz. n III, lm D. skierowanieań {{/stl_8}}{{stl_7}}'formalne polecenie na piśmie przyjęcia kogoś przez jakąś instytucję, placówkę; także pismo zawierające takie polecenie': {{/stl_7}}{{stl_10}}Skierowanie na badania lekarskie. Skierowanie do urzędu pracy. {{/stl_10}}

Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

Look at other dictionaries:

  • skierowanie — n I 1. rzecz. od skierować. 2. lm D. skierowanieań «urzędowe polecenie przyjęcia kogoś do czegoś; papier, formularz z takim poleceniem» Skierowanie do szpitala, do sanatorium. Otrzymać skierowanie do pracy. skierowanie się rzecz. od skierować się …   Słownik języka polskiego

  • wczasy — blp, D. wczasysów «wypoczynek urlopowy poza miejscem zamieszkania, organizowany dla pracowników i ich rodzin przez zakłady pracy, związki zawodowe, zrzeszenia twórcze itp.» Wczasy pracownicze. Wczasy wypoczynkowe, lecznicze, turystyczne. Wczasy… …   Słownik języka polskiego

  • o- — 1. «przedrostek nadający czasownikowi podstawowemu uzupełniający odcień znaczeniowy: ogarnięcie czegoś z różnych stron lub ogarnięcie częściowe, skierowanie czegoś w dół lub wstecz, przeniesienie czynności na inny typ przedmiotu niż ten, do… …   Słownik języka polskiego

  • opuścić — dk VIa, opuszczę, opuścićcisz, opuść, opuścićcił, opuszczony opuszczać ndk I, opuścićam, opuścićasz, opuścićają, opuścićaj, opuścićał, opuścićany 1. «zmienić położenie czegoś przez skierowanie ku dołowi; zniżyć, zwiesić, spuścić» Opuścić rękę.… …   Słownik języka polskiego

  • piston — m IV, D. u, Ms. pistonnie; lm M. y 1. «w muzycznych instrumentach dętych: przyrząd umożliwiający skierowanie strumienia powietrza do określonej części przewodu instrumentu; wentyl tłoczkowy» 2. «w dawnej ręcznej broni palnej: rodzaj spłonki… …   Słownik języka polskiego

  • pod — «przyimek łączący się z rzeczownikami (lub innymi wyrazami pełniącymi ich funkcję) w narzędniku lub bierniku» 1. «tworzy wyrażenia określające zlokalizowanie lub skierowanie czegoś poniżej jakiegoś przedmiotu oraz wyrażenia oznaczające przedmiot… …   Słownik języka polskiego

  • prośba — ż IV, CMs. prośbabie; lm D. próśb 1. «skierowanie do kogoś jakiegoś życzenia i naleganie na jego spełnienie; proszenie» Gorąca, natarczywa, pokorna, usilna prośba. Milcząca, niema prośba. Prośba o litość. Prośba o chleb, o wodę. Mieć do kogoś… …   Słownik języka polskiego

  • przydział — m IV, D. u, Ms. przydziałale; lm M. y 1. «przydzielenie, przydzielanie czegoś» Przydział wczasów przez instytucję. Komisja przydziału pracy. 2. «to, co zostało przydzielone, przyznane; część czegoś przypadająca na kogoś» Przydział koców,… …   Słownik języka polskiego

  • rentgen — m IV, D. a, Ms. rentgennie; lm M. y 1. pot. «aparat do prześwietlania ciał promieniami Roentgena; aparat rentgenowski» Zainstalować rentgen w szpitalu. 2. pot. «prześwietlenie promieniami Roentgena» Rentgen płuc, klatki piersiowej. Iść do… …   Słownik języka polskiego

  • różnokierunkowość — ż V, DCMs. różnokierunkowośćści, blm «skierowanie czegoś w różne strony, zmierzanie w różnych kierunkach» Różnokierunkowość ruchu kołowego. Różnokierunkowość zainteresowań, badań naukowych …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”